Pleurodeles waltl
- Szczegóły
- Kategoria: P
Traszka Waltla, żebrowiec Waltla (Pleurodeles waltl)
Pochodzenie: zamieszkuje Półwysep Iberyjski (Hiszpania, Portugalia) oraz Maroko. Zasiedla wolno płynące lub stojące gęsto porośnięte roślinnością wody: stawy, starorzecza, rozlewiska, rowy melioracyjne, a nawet głębsze kałuże i doły z wodą.
Wielkość: jeden z największych płazów Europy – w naturze dorasta do 30 cm długości. W akwarium przeważnie nieco mniejszy – do 20 cm długości.
Akwarium: płazy te można pielęgnować w akwarium lub akwaterrarium. W pierwszym przypadku dla pary należy przeznaczyć zbiornik o pojemności min. 60 l. Podłoże powinien stanowić gruby żwir uniemożliwiający jego połknięcie. Z wody powinny wystawać korzenie i kamienie umożliwiające traszkom odpoczynek ponad jej powierzchnią. Zbiornik zaleca się obsadzić mchami i innymi delikatnymi roślinami. Poziom wody nie powinien przekraczać 25 cm. W przypadku akwaterrarium część lądowa nie musi być duża (ok. ¼ powierzchni), wilgotna i obsadzona roślinami takimi jak syngonium, skrzydłokwiat lub trzykrotka. Zbiornik należy wyposażyć w wydajny filtr i chłodne, niezbyt silne oświetlenie. Temperatura wody nie powinna przekraczać 20°C. Konieczne są jej regularne podmiany. W większych zbiornikach zaleca się pielęgnowanie grupy płazów składającej się z 6-8 osobników.
Charakterystyka: zwierzę ziemno-wodne spędzające jednak zdecydowaną większość życia w wodzie. Na lądzie kryje się w wilgotnych kryjówkach. W grupie występuje terytorializm, szczególnie silnie zaznaczający się w przypadku samic. W zbyt małym pomieszczeniu może dochodzić między nimi do groźnych walk.
Opis: okazała, masywna traszka o dużej, charakterystycznie spłaszczonej głowie i krępym, walcowatym tułowiu. Małe oczy są umieszczone na szczycie głowy. Szeroki, bocznie spłaszczony i okolony błoną pławną ogon stanowi połowę długości ciała. Nogi stosunkowo małe, zakończone dobrze widocznymi palcami. Alternatywna polska nazwa rodzajowa wzięła się od występowania pod skórą płaza ostro zakończonych żeber. W przypadku schwytania przez drapieżnika żebra te przebijają skórę traszki raniąc pysk agresora. Zazwyczaj skutecznie zniechęca to napastnika i pozwala traszce na ucieczkę. Ciało płaza jest pokryte ziarnistą skórą o ubarwieniu brunatno-oliwkowym z licznymi ciemniejszymi plamkami. Na bokach ciała występuje szereg 7-10 jaskrawiej ubarwionych, pomarańczowych lub czerwonawych punktów wyznaczających zakończenia wspomnianych żeber. Końce palców mogą być żółtawe.
Rozmnażanie: traszki Waltla są rozdzielnopłciowe – samca można poznać smuklejszym ciele i szerszym ogonie. Ponadto w okresie poprzedzającym rozród na przedramionach przednich nóg pojawiają się u niego charakterystyczne modzele godowe, służące do przytrzymywania samicy w trakcie kopulacji, zaś jego kloaka staje się nabrzmiała. Po zapłodnieniu samica składa kilkaset jaj przyklejanych w pakietach do roślin i kamieni. Po godach dorosłe osobniki należy odłowić, mogą bowiem zjadać larwy. Te ostatnie pojawiają się po ok. 10 dniach. Należy obficie karmić je drobnym planktonem (solowiec, później rozwielitka) oraz siekanymi larwami owadów i rurecznikami. Pokarm powinien być możliwie urozmaicony. Całkowite przeobrażenie trwa ok. 3 miesięcy i po upływie tego czasu larwy zamieniają się w miniatury osobników dorosłych.
Pokarm: należy do zwierząt mięsożernych. W niewoli wymaga możliwie urozmaiconego pokarmu. Chętnie zjada małe rybki, dżdżownice, nagie ślimaki, wszelkiego rodzaju owady (np. świerszcze wrzucane bezpośrednio do wody), akwarystyczne pokarmy mrożone (larwy owadów, rureczniki, mięso małży, krewetki, itp.), drobno pokrojone chude mięso (np., serce i wątrobę wołową) i filety rybne. Traszki te są bardzo żarłoczne i z zapałem rzucają się na podawany im pokarm. (ln)
Reklama
Reklama
Nasze wydawnictwa
