Trachycephalus resinifictrix

Szczegóły

Kategoria: T

Rzekotka żabia (Trachycephalus resinifictrix)

Występowanie: zamieszkuje ciepłe i wilgotne południowoamerykańskie pogórza i wyższe partie lasów deszczowych. Jest spotykana w Brazylii, Ekwadorze, Gujanie, u podnóża Andów.

Wielkość: osiąga zwykle 7 cm długości (niekiedy aż 10 cm). Ciało stosunkowo krępe.

Charakterystyka: bajecznie ubarwiona przedstawicielka rodzaju Trachycephalus– nazwa potoczna to rzekotka arlekin. Ciemno-beżowe, brązowawe lub granatowe plamy i pasy w białawych obwódkach uplasowane są na jasnym, błękitno-lazurowym lub kremowo-pistacjowym tle (kontrast u młodych jest jeszcze silniejszy). Brzuch rzekotek jest białawy. Na grzbiecie znajdują się liczne brodawki. Zakończone przylgami palce są spięte błoną pławną, co czyni z rzekotki niezłą pływaczkę. Jest to płaz raczej odporny – dobrze znosi warunki panujące w niewoli.

Terrarium: zbiornik wertykalny. Minimalne wymiary dla 3-4 osobników to 45x45x75 cm. Należy zapewnić dobrą wentylację, aby uniknąć ewentualnych problemów z pleśnią. Odwzorowując górne piętro lasu deszczowego, zaleca się umieścić w zbiorniku konary, tuby z korka, pędy bambusa oraz posadzić pnącza (np. „scindapsus” i filodendron pnący) oraz epifity (np. bromelie). Konstrukcje powinny umożliwiać rzekotkom swobodę przemieszczania się. Odpowiednią wilgotność (70-90%) zapewni mgielnik i basen z wodą (powinien on zajmować 1/3-1/4 powierzchni dna). Nie wolno doprowadzać do przesuszenia podłoża. Ściany terrarium dobrze jest dwukrotne w ciągu dnia zrosić miękką, odstaną wodą. Temperatura winna oscylować pomiędzy 28°C (w dzień) a 24°C (w nocy). Niektórzy hodowcy stosują świetlówki z UVB. Według innych, jeśli tylko dieta płazów jest zróżnicowana i wzbogacana w wapno oraz witaminy (zwłaszcza D3), nie jest to warunek nieodzowny. Jako podłoże sprawdzają się klasyczne substraty: włókno kokosowe, torf lub mech. Rzekotki wykazują aktywność w nocy, w ciągu dnia odpoczywają „przyklejone” do dekoracji w wyższych partiach terrarium.

Pokarm: w zależności od wielkości rzekotki – muszki owocowe, świerszcze, karaczany, drewnojady, motyle barciaka większego, sezonowo poławiany plankton łąkowy itp. (owady wzbogacamy preparatem witaminowo-wapiennym). Kijanki skarmiamy wysokojakościowym pokarmem dla ryb w płatkach i żelu, naupliusami solowca, roztartym szpinakiem, siekanymi rurecznikami. Do wody z kijankami należy obowiązkowo włożyć sepię lub kostkę wapienną dla żółwi.

Rozmnażanie: do tarła najlepiej użyć osobników półtora-trzyletnich. Rywalizacja pomiędzy samcami stymuluje samice do rozrodu (pobudzone godowo samce rechocą w nocy), dlatego w terrarium powinny znaleźć się przynajmniej dwa osobniki płci męskiej. Rzekotki najpierw obficie karmimy, a potem przenosimy do komory deszczowej – osobnego akwarium, w którym czynny system zraszający (pompa + dysze) imituje nastanie pory deszczowej w naturze. Żabom należy zapewnić niewielkie pojemniki wypełnione częściowo wodą, do których złożony zostanie skrzek. Pakiety jaj przenosimy potem ostrożnie do specjalnego akwarium z delikatnie napowietrzaną wodą o stałej temperaturze w przedziale 25-28°C. Kijanki wykluwają się po mniej więcej 24 godzinach.

Uwagi: zwierzę raczej dla średnio zaawansowanych hodowców. W warunkach domowych daje się przyzwyczaić do pobierania pokarmu w ciągu dnia, nawet z pęsety. Trzeba szczególnie dbać o czystość basenu i regularnie usuwać wydaliny z podłoża, gdyż rzekotki należą do zwierząt mocno brudzących.

• « poprz.
• nast. »