Chromatopelma cyaneopubescens

Szczegóły

Kategoria: C

Chromatopelma cyaneopubescens Strand, 1907

Występowanie: zamieszkuje dość suche tereny trawiaste Wenezueli. Sporych rozmiarów pajęczynę rozsnuwa pomiędzy kępami roślinności – często u podnóża pni i wśród krzewów. Gęsta sieć stanowi potem jego schronienie.

Wielkość: dorosłe samice osiągają do 7 cm (zwykle 5-6 cm) długości całkowitej (głowotułów wraz z odwłokiem), licząc z odnóżami – do 11 cm; samce są zwyczajowo o 1-2 cm krótsze. Wyrośnięte samice są potężniejsze od samców i mają krótsze odnóża.

Charakterystyka: mało jadowity i raczej spokojny gatunek, choć zdarzają się osobniki potrafiące ukąsić. Urodziwy ptasznik, którego ubarwienie zmienia się z wiekiem. Dorosłe egzemplarze mają karapaks barwy jadeitowo-turkusowej i intensywnie niebieskie odnóża, odwłok ma odcień ceglasto-pomarańczowy. U młodych karapaks jest natomiast szarawy, odwłok – czarniawy w pomarańczowe paski, odnóża mają zaś odcień pomarańczowy.

Terrarium: powinno należy ustawić w ustronnym miejscu, nienarażonym na wstrząsy i drgania. Początkowo młode ptaszniki trzymamy w różnego rodzaju niewielkich pudełkach plastikowych – np. w pojemnikach na mocz i potem stopniowo przenosimy je do coraz większych. Osobniki dorosłe potrzebują terrariów o wymiarach 35 x 30 x 30 cm (choć mogą być nieco niższe). Konieczna jest wentylacja, aczkolwiek plastikowe lub słabe druciane siatki mogą zostać przegryzione. Do tradycyjnego podłoża – włókno kokosowe, torf, firmowa mieszanka – dobrze jest dosypać piasek. Ptasznik wykopuje norki, dlatego warstwa gruntu powinna wynosić ok. 6-7 cm. Optymalna temperatura to 26-28°C (w dzień) i 24-25°C (w nocy). Klimat umiarkowanie suchy – pilnować wilgotności na poziomie ok.50-55%, gdyż dorosłe osobniki źle tolerują zbyt wilgotny klimat. Zwierzęciu należy zapewnić korzeń lub gałęzie, które posłużą za podporę i stelaż podczas tkania misternej i gęstej pajęczyny. W terrarium należy ustawić kryjówkę w postaci doniczki lub przepołowionej łupiny orzecha kokosowego, a można również wstawić do środka miseczkę z wodą. Sztuczne rośliny? – to już wedle własnego gustu i uznania.

Pokarm: ten ptasznik ma spory apetyt i nie jest pająkiem sprawiającym jakiekolwiek kłopoty żywieniowe. Szybko rośnie. Nimfy zjadają np. wylęg świerszczy i karaczanów, a dorosłe – imago tych właśnie gatunków oraz szarańczaki, jak również duże larwy wielu owadów (np. drewnojada). Dobrym uzupełnieniem diety jest sezonowo poławiany plankton łąkowy (zwłaszcza prostoskrzydłe). Sporadycznie można zaserwować także oseska myszy.

Rozmnażanie nie zawsze proste i bezproblemowe.U samców po ostatnim linieniu na końcach nogogłaszczek uwidaczniają się narządy kopulacyjne (bulbusy). Samicę przed dopuszczeniem do niej partnera i kopulacją należy obficie karmić. Potem osobnika płci męskiej odławiamy. Przed samym zbudowaniem kokonu, co następuje po ok. 70-90 dniach (nieraz trwa to dłużej) od udanej kopulacji, samica przestaje pobierać pokarm. Złożony kokon najlepiej przenieść do inkubatora (24-30°C; wilgotność na poziomie 70-80%). Wylęg z jaj następuje po ok. 1-2 miesiącach. Podchów nimf łatwy.

Uwagi: „chromka”, jak często pieszczotliwie nazywają tego ptasznika rodzimi terraryści,jest jedynym przedstawicielem rodzaju Chromatopelma. Dobrze nadaje się na pierwszego pająka w hodowli amatorskiej, dlatego jest gatunkiem polecanym początkującym hodowcom. Samice żyje do 15 lat (3 razy dłużej niż samiec). Pewnym utrapieniem podczas brania na ręce mogą okazać się włoski parzące wyczesywane z odwłoka.